词语厅堂
◎ 厅堂 tīngtáng
[main hall of building;hall] 用于聚会、待客等的宽敞房间
◎厅 廳 tīng 〈名〉 (1)(形声。从广(yǎn),聽(tīng)声。厅是后起字,大约产生于唐代。古作“聽”。魏晋以来加“广”。本义:堂屋) (2)同本义 [hall] 厅,厅屋。——《广韵》 ...
堂:◎堂 táng 〈名〉 (1)(形声。从土,尚声。“尚”有“高”义。本义:殿堂。高于一般房屋,用于祭献神灵、祈求丰年) (2)同本义[hall;a hall or room for a specifi...