词语停解
拼音tíng jiě ting jie
◎停 tíng 〈动〉 (1)(形声。从人,亭声。本义:停止,止息) (2)同本义 [stop;cease;halt] 停,定也,定于所在也。——《释名·释言语》 潢汙行潦之水。——《左传·隐公三年》...
◎解 jiè 〈动〉 (1)(词源见 jiě声解) (2)古代乡举,举送入试 [introduce scholar to imperial palace]。唐宋时举进士者由地方推荐发送入京的称为“解”...